បុប្ផាមេមត់
នៅវិទ្យាល័យប៊ុនរ៉ានីហ៊ុនសែនមេមត់ មេមត់ស្ថិតនៅខេត្តត្បូងឃ្មុំ ដែលមានសាលាមួយគឺវិទ្យាល័យប៊ុនរ៉ានីហ៊ុនសែនមេមត់។ នៅជុំវិញសាលាព័ទ្ធដោយរបងឆ្លាក់រូបចម្លាក់លម្អផ្កាភ្ញីនៅតាមរបងទ្វារ ដែលមើលទៅដូចជារស់រវើកអ៊ីចឹង។ រៃយំទម្លាក់ពីចុងឈើដល់គល់ឈើ និងមានកូនចាបដែលហោះតាមមេវាឡើងត្រដរព្រមទាំងយំសំឡេងកងរំពង ដែលយើងស្ដាប់ទៅធ្វើឲ្យរំជួលចិត្តខ្លោចផ្សា ដូចនៅសួគ៌ានិងធ្វើឲ្យអារម្មណ៍ស្រស់ស្រាយឥតអ្វីប្រៀបបាន។ នៅក្នុងសាលាមានសិស្សម្នាក់ដែលជាសិស្សពូកែជាងគេនៅថ្នាក់ទី៩ហើយគ្មាននរណាម្នាក់រៀនឈ្នះគាត់នោះទេ។ គាត់ឈ្មោះសុវណ្ណគាត់ខិតខំសិក្សាណាស់ទាស់តែគាត់គឺជាកូនអ្នកក្រ ដែលធ្វើឲ្យគាត់រៀនមិនគ្រប់គ្រាន់មិនដូចអ្នកមាន។ គាត់រៀនបណ្ដើរនិងធ្វើការបណ្ដើរដោយមិនគិតពីនឿយហត់នោះទេ។ ឪពុកនិងម្ដាយរបស់គាត់គឺជាអ្នកដើរស៊ីឈ្នួលជម្រះស្មៅឲ្យគេ ហើយសុវណ្ណត្រូវតែក្រោកពីព្រលឹមដើម្បីរៀបចំម្ហូបអាហារទុកឲ្យឪពុកម្ដាយនិងពេលល្ងាចរៀបចំអាហារម្ដងទៀត ព្រោះឪពុកម្ដាយទៅជម្រះស្មៅឲ្យគេទាល់តែល្ងាចបានមកដល់ផ្ទះ។
ថ្ងៃប្រឡងឌីប្លូម សុវណ្ណត្រូវក្រោកពីព្រលឹម ហើយត្រូវប្រញាប់មកសាលាមុនម៉ោង ព្រោះជាថ្ងៃប្រឡង។ នៅពេលមកដល់សាលាខោអាវរបស់គាត់ត្រូវប្រឡាក់ភក់ជ្រាំ ព្រោះជារដូវវស្សាហើយគាត់ដើរត្រូវបានឡានបើកលើភក់ខ្ទាតលើខោអាវរបស់គាត់។ នៅពេលប្រឡងរួចមានស្រីម្នាក់សួរគាត់នាងឈ្មោះសោភាដែលជាកូនអ្នកមានស្ដុកស្ដម្ភម្ដាយជាអ្នកលក់ដូរនៅផ្សារ រីឯឪពុកជាគ្រូបង្រៀននៅឯភ្នំពេញនិងមានដីរាប់រយហិកតាកេរពីដូនតា ហើយឪពុកនាងមួយខែមកផ្ទះម្ដង។ នាងបានលួចស្រឡាញ់សុវណ្ណព្រោះសុវណ្ណជាមនុស្សដែលចិត្តល្អមានចំណេះដឹងខ្ពង់ខ្ពស់សុភាពនិងចេះជួយបណ្ដើរចាស់ៗឆ្លងផ្លូវ ធ្វើឲ្យនាងចាប់អារម្មណ៍និងជាពិសេសសុវណ្ណជាបុរសសង្ហាស្អាតបាតថែមទៀត។នាងបានសួរសុវណ្ណថា៖ «តើឯងសង្ឃឹមប្រឡងជាប់អត់?»