កម្តៅស្នេហ៍ក្នុង៣០ថ្ងៃ
នៅលើផ្លូវដ៏ស្ងប់ស្ងាត់ក្រោមចង្កៀងគោមត្រង់នេះមួយត្រង់នោះមួយនាកណ្តាលក្រុងភ្នំពេញ ខ្ញុំបើកឡានយឺតៗវិលទៅវិលមកហាក់ដូចជាមិនចង់ឲ្យដល់ផ្ទះ។ ក្នុងខួរក្បាលរបស់ខ្ញុំពេលនេះហាក់ដូចជាស្រឡះធេង ខ្ញុំមិនដឹងថាគួរយកពាក្យអ្វីមកនិយាយប្រាប់ភរិយារបស់ខ្ញុំដែលកំពុងមើលផ្ទះ និងកូនក្នុងបុរីមួយជាយក្រុងភ្នំពេញនោះទេ ដោយសារខ្ញុំចង់សុំនាងលែងលះគឺលែងទាំងនាងគ្មានកំហុសអីបន្តិចសោះ។
រំលឹកទៅដល់អតីតកាលកាលពី៨ឆ្នាំមុន ពេលខ្ញុំទើបតែបញ្ចប់ការសិក្សាថ្នាក់ទុតិយភូមិ ខ្ញុំក៏បន្តការសិក្សាមករៀននៅភ្នំពេញ កាលនោះខ្ញុំមិនទាន់ស្គាល់ភ្នំពេញច្បាស់នោះទេ ហើយបានមកជួលផ្ទះមួយម្តុំស្ទឹងមានជ័យ ដែលអ្នកជួលទីនោះភាគច្រើនគឺជាកម្មករកាត់ដេរ។ លុះស្នាក់នៅទីនោះយូរៗទៅ ខ្ញុំក៏ស្គាល់នារីម្នាក់នៅជាប់បន្ទប់គ្នា នាងឈ្មោះ ស្រីម៉ី នាងរៀនបានត្រឹមថ្នាក់ទី៩ប៉ុណ្ណោះដែលនាងជាកម្មការិនីកាត់ដេរ។ ពេលជួបគ្នាដំបូងៗ យើងគ្រាន់តែញញឹមដាក់គ្នាតែប៉ុណ្ណោះ តែក្រោយមកយើងក៏ស្រលាញ់គ្នា ដោយសារតែខ្ញុំទើបតែរៀនឆ្នាំទី១ ការងារក៏មិនទាន់មាន លុយចាយប្រចាំថ្ងៃស្ទើរតែមិនគ្រាន់ ទើបខ្ញុំមិនទាន់នឹកនាអីដល់ការរៀបការហ្នឹង នាងក៏យល់ពីរឿងនេះច្បាស់ដែរ។ ថ្វីត្បិតតែនាងរៀនបានតិចតែនាងជាមនុស្សដែលចេះចាត់ចែង ឆ្លាត និយាយឲ្យខ្លីគឺមានគំនិត។ ក្រោយពីយើងស្រលាញ់គ្នាបាន ៦ ខែខ្ញុំក៏រើបន្ទប់ទៅស្នាក់នៅជាមួយនាងតែម្តងព្រោះសន្សំការចំណាយបានច្រើនសម្រាប់យើងទាំងពីរម្យ៉ាងការហូបចុកអីទៀតសោត ក៏វាងាយស្រួលដែរ។ ក្នុងជីវភាពជាអ្នកសិក្សាដែលគ្មានប្រាក់ខែដោយសារតែបទពិសោធន៍ក្មេងខ្ចីពេកមិនទាន់រកការងារល្អបានធ្វើ ខ្ញុំត្រូវពឹងលើការផ្គត់ផ្គង់ពីឪពុកម្តាយតែកាលនោះគាត់ក៏មិនសូវមានដូចគ្នា ថវិកាដែលគាត់ផ្តល់មកវាមិនគ្រប់ដោយសារចំណាយលើសាំងម៉ូតូផង ការទិញឯកសារ ការហូបចុកអីផង សង្សារខ្ញុំក្លាយជាអ្នកទំនុកបម្រុងខ្ញុំលើការហូបចុក និងឯកសាររៀន។ នាងប្រឹងធ្វើការថែមម៉ោងរហូតដល់យប់ជ្រៅដើម្បីផ្គត់ផ្គង់ការចំណាយ។ ទន្ទឹមនឹងបង្ការពាក្យថាយកលុយស្រីចាយ ខ្ញុំក៏ប្រឹងរកការងារធ្វើដែរ តែរកមិនទាន់បានការងារសមនឹងចិត្ត។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៏ថាខ្លួនឯងមានសំណាងណាស់ដែលជួបនារីល្អដូចជានាង ហើយខ្ញុំក៏ស្រលាញ់នាងខ្លាំងណាស់ដែរ។ ចូលដល់ដើមឆ្នាំទី ២ ខ្ញុំក៏រកការងារបានធ្វើជាអ្នកដឹកជញ្ជូនឥវ៉ាន់ឲ្យអតិថិជនតាមផ្ទះ ទោះជាការងារនោះមិនល្អប៉ុន្មានតែវាគឺជាការចាប់ផ្តើមមួយ។ ការងាររបស់ខ្ញុំកាន់តែប្រសើរឡើង តំណែងរបស់ខ្ញុំក៏ឡើងជាលំដាប់ដែរ។ ខ្ញុំចូលចិត្តធ្វើការរហ័សហើយត្រឹមត្រូវ រិះរកវិធីណាដែលងាយស្រួល ចូលចិត្តសិក្សាអ្វីថ្មីៗ ហើយពូកែនិយាយក្នុងទំនាក់ទំនង។ ខ្ញុំប្រឹងធ្វើការរហូតក្លាយជាប្រធានទីផ្សារ។ ៣ ឆ្នាំក្រោយមក ក្លាយជាអ្នកគ្រប់គ្រងទូទៅ។ នាប៉ុន្មានឆ្នាំក្រោយមកទៀត គឺនៅពេលនោះហើយ ដែលខ្ញុំចាប់ផ្តើមសល់លុយសន្សំនឹងម៉ាក់ ខ្ញុំលក់ដីនៅស្រុកខ្លះទិញផ្ទះបង់រំលស់នៅភ្នំពេញបានមួយល្វែង។ ក្រោយពីទិញរួចរាល់ហើយខ្ញុំក៏សុំនាងរៀបការ នាងឆ្លើយតបយល់ព្រមទាំងទឹកភ្នែក។ ប៉ាម៉ាក់ខ្ញុំនិងប៉ាម៉ាក់នាងក៏មិនជំទាស់អ្វីឡើយ។ ថ្វីត្បិតតែយើងទើបតែរៀបការ ប៉ុន្តែពួកយើងមានសុភមង្គលមិនចាញ់អ្នករៀបការយូរហើយនោះទេ។ ប្រាក់កាស ៧០% ខ្ញុំប្រគល់ឲ្យនាងរៀបចំទុកដាក់សងរំលោះផ្ទះនិងការចំណាយទូទៅ។
