ឆាកជីវិតប្រវត្តិស្នេហ៍
ខ្ញុំតែងតែញ៉ាំពងទាចៀននិងស្ងោរស្ទើររៀងរាល់ថ្ងៃ។ នៅពេលខ្ញុំញ៉ាំវាម្ដងៗ ពងទាសឹងតែចេះនិយាយរកខ្ញុំថា៖ “លោកអើយញ៉ាំយើងទៀតហើយឬ? ថ្ងៃមិញទើបញ៉ាំរួចសោះ ឥឡូវញ៉ាំទៀតហើយ! មិនមែនតែថ្ងៃមិញទេណា ម្សិលមិញ អាទិត្យមុន ខែមុនក៏ញ៉ាំខ្ញុំញឹកញាប់ដែរ! លោកអើយ ម្ដេចក៏ញ៉ាំខ្ញុំបានយ៉ាងនេះ?” ខ្ញុំស្ទើរហួសចិត្តនឹងខ្លួនឯងហេតុអ្វីក៏ខ្វះការគួរសមដាក់វាម្ល៉េះ! ពិតណាស់! ដូចពងទានិយាយអ៊ីចឹង មិនមែនតែថ្ងៃមិញញ៉ាំវាទេ ខែមុន អាទិត្យមុនក៏ខ្ញុំញ៉ាំវាដែរ។ ខ្ញុំឆ្ងល់ដែរ? ម្ដេចក៏វាចាំ ឯខ្ញុំបែរជាភ្លេចដោយមិនដឹងខ្លួន ទាល់តែវារំលឹកបានចាំច្បាស់ថា ពិតជាញ៉ាំពងទាបានដល់ហើយ។ “យើងដឹងហើយ! យីអានេះវ៉ី! គ្រាន់តែញ៉ាំជាប់ថ្ងៃគ្នាបន្ដិចធ្វើឯងរំឭកបើកកកាយដែរ។ ធ្វើដូចយើងហ្នឹងមិនដឹងអីអ៊ីចឹង?” វាហាក់ដូចជាប្រឹងនិយាយតបខ្ញុំវិញខណៈពេលដែលខ្ញុំកំពុងតៀមរៀបចាក់វាញ៉ាំសម្រាប់អាហារថ្ងៃត្រង់ព្រោះទើបចេញរៀនអម្បាញ់មិញ ហេវខ្លាំងណាស់! “អ្នកណាៗ ក៏ដូចគ្នាដែរ! បើគេមិននិយាយ មិនរំឭក មិនឆ្លើយដឹងទេ គ្រាន់បើណាស់! បើអ៊ីចឹងមិនរកអ្វីដែលល្អមកជំនួសខ្ញុំមក?” វាចង់និយាយតបទៀតដែរ តែដល់ពេលឃើញខ្ញុំដកដៃ ដែលមានស្លាបព្រាចេញឈប់ចាក់ ហើយងើបមុខមើលមិត្តភ័ក្ដិរបស់ខ្ញុំម្នាក់ដែលនៅផ្ទះជួលជុំគ្នា និងកំពុងញ៉ាំបាយជុំខ្ញុំ។ ស្របពេលដែលខ្ញុំងើបមើលមុខគេ គេក៏កំពុងយកដៃដែលមានស្លាបព្រាដូចខ្ញុំចាក់ពងទាដើម្បីញ៉ាំដែរ តែដល់ពេលឃើញខ្ញុំដកដៃចេញហើយមើលមុខគេ មិត្តខ្ញុំហាក់ដូចជាយល់ថាពងទាពីរគ្រាប់នេះវាកំពុងតែឈ្លោះជាមួយខ្ញុំ ហើយគេក៏មិនខ្ចីចាក់ពងទានោះញ៉ាំដែរ គេសម្ងំយ៉ាងស្ងៀមហើយសម្លឹងមើលទៅកាន់ពងទានោះ។ “យ៉ាងម៉េចនៅនិយាយយូរដល់ណាទៀត អាងខ្លួនមិនមែនជាពួកខ្ញុំឬ? បានជានិយាយអីគ្មានការគិតពិចារណាសោះ! ចិត្តគេចិត្តយើងចេះឈឺចាប់ដូចតែគ្នាទេ!” មិត្តរបស់ខ្ញុំមិនបានហើបមាត់និយាយអ្វីទេ តែកាលដែលគេសម្ងំស្ងៀមគឺគេកំពុងតែជួយឈ្លោះប្រកែកពងទាជាមួយខ្ញុំដែរ ប្រហែលជាគេញ៉ាំពងទាពីរនាក់ខ្ញុំរាល់ថ្ងៃរហូតចេះស្ដាប់ភាសាពងទាហើយមើលទៅ។ តែខ្ញុំដឹងទៀតថាបន្ទាប់ពីមិត្តខ្ញុំនិយាយដូច្នោះហើយ គេរាងស្ងាត់សំឡេងបន្តិចទើបតបពួកខ្ញុំវិញ។
