រើសបានស្នេហ៍ដោយចៃដន្យ
មនុស្សម្នាក់មានការស្រមើស្រមៃផ្សេងៗគ្នា អ្នកខ្លះមានការស្រមៃធំ អ្នកខ្លះមានការស្រមៃតូច ទៅតាមអ្វីដែលពួកគេប្រាថ្នាចង់បាន។ ខ្ញុំក៏ជាម្នាក់ស្ថិតនៅក្នុងអារម្មណ៍ទាំងអស់នោះដែរ តែវាមិនបានដូចចិត្តសោះ ក្ដីស្រមៃទាំងអស់នោះ នៅឆ្ងាយពីដៃខ្លាំងពេក ដល់ថ្នាក់ខ្ញុំឈោងមិនដល់។ ឈ្មោះរបស់ខ្ញុំគឺ សោមវិជ្ជរ៉ា ខ្ញុំបញ្ចប់ការសិក្សាថ្នាក់បរិញ្ញាបត្រ នៅក្នុងសកលវិទ្យាល័យមួយនៅក្នុងទីក្រុងភ្នំពេញ ផ្នែកគណនេយ្យ និងកំពុងធ្វើការឱ្យក្រុមហ៊ុនឯកជនមួយ។ លោកប៉ាខ្ញុំគាត់ខូចតាំងពីបួនឆ្នាំមុនម្ល៉េះ ដូច្នេះហើយពេលនេះខ្ញុំរស់នៅក្នុងផ្ទះតូចមួយនេះ ជាមួយអ្នកម៉ាក់និងប្អូនប្រុសម្នាក់ទៀតតែប៉ុណ្ណោះ។
ក្រឺង!ក្រឺង!… នាឡិការោទ៍យ៉ាងកញ្ចាស់របស់ខ្ញុំ បន្លឺសំឡេងយ៉ាងសង្កៀរត្រចៀក ដាស់ខ្ញុំចេញពីការយល់សប្ដិដ៏ភ័យខ្លាចរបស់ខ្ញុំ។ នៅក្នុងការយល់សប្ដិនោះ ខ្ញុំបានឃើញសត្វពស់ម្យ៉ាងធំ មកឱបរឹតខ្លួនប្រាណខ្ញុំស្ទើរតែខ្ទេចឆ្អឹងឆ្អែងអស់ ទោះជាខំប្រឹងរត់គេចដល់ណា ក៏វានៅតាមខ្ញុំមិនឈប់។ ខ្ញុំលើកដៃជូតញើសនៅលើថ្ងាសចេញ រួចក្រោកមករៀបចំបន្ទប់គេង ឱ្យមានសភាពរៀបរយនិងចូលបន្ទប់ទឹកធ្វើធុរៈផ្ទាល់ខ្លួន ខ្ញុំបើកទូរខោអាវយកឯកសណ្ឋានធ្វើការចេញមកផ្លាស់ប្ដូរ។ ឯកសណ្ឋានដែលនិយាយនេះ គឺសំដៅដល់សំពត់ស្វារ៉េខ្លីលើជង្គង់បន្តិច អាវពណ៌សនិងមានអាវធំមួយជាន់ទៀតពីលើ និយាយតាមត្រង់ថាខ្ញុំស្រលាញ់ឯកសណ្ឋានធ្វើការបែបនេះ តាំងពីក្មេងមកម្ល៉េះ ហើយពេលនេះខ្ញុំក៏បានពាក់វាធ្វើការមែន ទោះជាមិនមែនជាតំណែងធំអីណាស់ណា ក៏ជាមោទនភាពមួយដែរ។ ខ្ញុំដើរចេញពីបន្ទប់មកកាន់តុ ដើម្បីញ៉ាំអាហារពេលព្រឹក ព្រឹកនេះម៉ាក់គាត់ធ្វើបបរសជាមួយត្រីងៀតអាំង វាសនាប្អូនប្រុសខ្ញុំវាអង្គុយចាំរួចជាស្រេច។ អ្នកម៉ាក់គាត់ងាកមុខមកបង្ហាញស្នាមញញឹមកក់ក្ដៅដាក់ខ្ញុំ គាត់ប៉ោយដៃហៅខ្ញុំឱ្យមកអង្គុយនៅកន្លែងដែលគាត់រៀបចំស្រាប់។ «ចូលមកកូន!… ញ៉ាំហើយអាលនឹងបានទៅធ្វើការ កុំឱ្យស្ទះផ្លូវទាន់» សំឡេងរបស់គាត់ផ្អែមស្រទន់ និងតែងតែកក់ក្ដៅជានិច្ចសម្រាប់ខ្ញុំ។ «ចាសម៉ាក់! ហើយឯងវិញ ព្រឹកនេះមានទៅណាដែរអត់?» ខ្ញុំងាកមុខទៅសួរនាំវាសនា ឃើញវាអង្គុយញ៉ាំបែបប្រញាប់ប្រញាល់ ព្រោះចាំបានថាវាមានរៀននៅពេលល្ងាចប៉ុណ្ណោះ។
