ស្នេហានៅសាកលវិទ្យាល័យ
ខ្ញុំបានប្រលងបញ្ចប់ថ្នាក់ទី១២ ដោយជោគជ័យជាមួយនឹងពិន្ទុដែលខ្ពស់គួរជាទីមោទនៈ។ មិនអួតទេណា ខ្ញុំធ្លាប់ជាអតីតសិស្សពូកែភាសាខ្មែរ ប៉ុន្តែវាគឺជារឿងគួរឱ្យអាម៉ាស់ណាស់ ដែលពិន្ទុភាសាខ្មែរ បែរជាទាបជាងមុខវិជ្ជាដទៃទៅវិញ នៅពេលប្រលងសញ្ញាបត្រទុតិយភូមិនេះ។
ខ្ញុំបានជាប់អាហារូបករណ៍ នៅសាលកវិទ្យាល័យភូមិន្ទភ្នំពេញ ដែលជាសាកលវិទ្យាល័យរដ្ឋដ៏ធំជាងគេនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ផ្នែកអក្សរសាស្ត្រខ្មែរ។ ខ្ញុំសង្ឃឹមថាទៅថ្ងៃអនាគត ខ្ញុំអាចជួយចូលរួមអភិវឌ្ឍនិងលើកតំកើងវិស័យអក្សរសាស្ត្រខ្មែរ សម្រាប់ប្រទេសយើង។
ខ្ញុំមានជីវភាពគ្រួសារកម្រិតមធ្យម ម្តាយខ្ញុំជាអ្នកលក់ចាបហ៊ួយនៅនឹងផ្ទះ ឯឪពុកខ្ញុំវិញគាត់ជា កសិករ។ ពួកយើងមានចម្ការល្មុតមួយកន្លែង ដែលមានល្មុតសរុបចំនួន៤០ដើម និងមានចិញ្ចឹមមេគោ មួយក្បាលផងដែរ។ ខ្ញុំមានស្រុកកំណើតនៅស្រុកស្អាង ខេត្តកណ្តាល ចម្ងាយពីភ្នំពេញទៅដល់ផ្ទះរបស់ខ្ញុំ គឺចម្ងាយប្រមាណ៥០គម។ ពេលដែលខ្ញុំត្រូវមករៀនបន្តនៅភ្នំពេញ ឪពុកម្តាយខ្ញុំបានទិញម៉ូតូឆាលីមួយឱ្យខ្ញុំជិះ ហើយខ្ញុំក៏បានផ្លាស់មកនៅភ្នំពេញជាមួយមិត្តភក្តិខ្ញុំ ដែលពួកយើងគឺជាមិត្តភក្តិស្និទ្ធស្នាលមកពីស្រុកជាមួយគ្នា គឺនីតានិងគន្ធា។
ថ្ងៃដំបូងមុនពេលចូលរៀន សិស្សថ្មីដែលនឹងត្រូវចូលរៀនឆ្នាំទី១ បានមកជួបជុំគ្នានៅអគារដំបូលទូកដើម្បីស្តាប់ការណែនាំ ពីវិន័យសាលានិងការផ្ដល់ជូនដំណឹងមួយចំនួនទៀតទាក់ទងនឹងការសិក្សា។ ថ្ងៃបន្ទាប់ខ្ញុំបានធ្វើតេស្តភាសាអង់គ្លេសដើម្បីរើសកម្រិតភាសាអង់គ្លេស ថាតើសមត្ថភាពរបស់ខ្ញុំអាចរៀនបានដល់កម្រិតណា (Beginner/ elementary , Intermediate,ឬ high intermediate)។ ពេលនេះខ្ញុំក្លាយជានិស្សិតឆ្នាំទី១ ពេញលេញហើយ កម្រិតភាសាអង់គ្លេសរបស់ខ្ញុំគឺ high intermediate (កម្រិតខ្ពស់)។ សិស្សថ្នាក់ភាសាអង់គ្លេស គឺលាយឡំគ្នារវាងសិស្សមកពីមុខវិជ្ជាផ្សេងៗ ដូចជា រូប គណិត គីមី និងសង្គមវិទ្យាជាដើម។ ក្នុងមួយថ្នាក់មានសិស្ស៣៥នាក់។ ថ្នាក់ភាសាអង់គ្លេសខ្ញុំសិ្ថតនៅអគារA ជាន់ទី៦ ដែលចូលរៀននៅម៉ោង៩:៣០ និងបញ្ចប់នៅម៉ោង១២:០០ លុះដល់ម៉ោង១៣:០០ ខ្ញុំនឹងត្រូវចាប់ផ្តើមរៀនមុខ វិជ្ជាសម្រាប់ឆ្នាំសិក្សាមូលដ្ឋាន ដែលនៅជាន់ផ្ទាល់ដី។
