ភ្លឹក
អ្នកទាំងអស់គ្នាដែលឮចាស់ៗនិយាយពីការភ្លឹកដែលដូចជាស្លាប់ដែរឬទេ? សូមប្រាប់ថាខ្ញុំជឿមួយរយភាគរយ ព្រោះរឿងនេះបានកើតជាមួយរូបខ្ញុំផ្ទាល់ ខ្ញុំប៊ិះនិងត្រូវគេយកទៅដុតបាត់ទៅហើយ ព្រោះម្នាក់ៗគិតថាខ្ញុំស្លាប់។ ខាងក្រោយនេះគឺជារឿងរ៉ាវដែលកើតឡើងក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ។ នេះខ្ញុំសរសេរឡើងទាំងនៅមានអារម្មណ៍ថាភ័យខ្លាចនៅឡើង ចំពោះអ្វីដែលបានកើតឡើង។ សូមបញ្ជាក់ថាកុំគិតថាវាជាការនិពន្ធអី តែសូវពិចារណាពីធាតុខាងក្នុងនិងធាតុខាងក្រៅវិញ។
គេងមិនលក់! បែកគំនិតរវើរវាយច្រើន ប្រហែលជាត្រូវរកអ្នកចិត្តសាស្ត្រព្យាបាលហើយខ្ញុំ។ បើគេតម្រូវឱ្យយកពន្ធលើគំនិតរវើរវាយ ប្រហែលជាខ្ញុំត្រូវធ្លាក់ខ្លួនក្ររហូតក្លាយអ្នកដើរសុំទានផងក៏មិនដឹង បើមួយថ្ងៃៗអារម្មណ៍មិនដឹងជាហោះហើរទៅដល់ណាទេ។ អ្នកណាខ្លះចង់ក្លាយជាអ្នកនិពន្ធ? ខ្ញុំមិនចង់ទេ! តែទាយាទជាអ្នកនិពន្ធវាតោងជាប់មកជាមួយមិនដឹងជាតាំងពីជាតិណាមកទេ។ ធុញ! ធុញ! បានចេះសរសេរ ចេះតែងកំណាព្យបន្តិចបន្តួច មហាមិត្តវានាំគ្នាពឹងអើយពឹង បន្តិចវាថាតែងនេះឱ្យបន្តិចមកវ៉ីយ បន្តិចវាថានិពន្ធនោះឱ្យបន្តិចមកវ៉ីយ។ មានអាសំឡាញ់ដុះស្លែមួយនោះ ឈ្មោះអាខ្មើក! វាឱ្យតែងកំណាព្យពីខ្មោចតៃហោង។ លោកបងខ្មើក គាត់ថា គ្រូគាត់ដាក់កិច្ចការឱ្យធ្វើ មិនដឹងជាកិច្ចការអីទេ ដូចខ្វះប្រធានបទណាស់អ៊ីចឹង។ ឯងដូរផ្ទះមកនៅដល់ណាណីទៅហើយ វានៅឆាតមកពឹងឯងទៀត…
